پستچی نیوز- یادداشت سردبیر– این روزها خندیدن آن چنان سخت شده است که اگرکسی را در خیابان یا هر جای دیگری در حال خنده ببینم یا به عقل او شک می کنم یا به چشم های نگران خودم.؛ منظورم آن چند درصد به هر دلیل بی درد مرفه نیست آقای رئیس جمهور. دردم از درد کسانی ست که روزگارشان به سختی می گذرد و هر چه می دوند هم چنان هشت شان گرو نه شان است و دو دو تای زندگی شان دیگر با هیچ منطق ریاضی چهار تا نمی شود ! از یک طرف اجاره های بالای مسکن از یک طرف گرانی مایحتاج عمومی و از طرفی دلمردگی و افسردگی اقشار مختلف مردم خصوصا جوانان مرا بیشتر از هر چیز دیگری می ترساند حتا از تهدید ها ، بمب ها و موشک های دشمنان قسم خورده مان.
جناب روحانی همه ی این ها را که گفتم به سلامتی انداخته اید گردن تحریم و آمریکا و اسرائیل و دولت سایه اما همان طور که قبل تر ها هم گفته بودم چرا هیچ نظارتی روی فروشندگان ارزاق عمومی و سوپر مارکت ها و فروشگاه ها نیست . یک عده شب نقشه می کشند صبح که می شود چه طورجیب همنوع شان را خالی کنند تا دخل هاشان بهتر و زودتر پر شود ؛ یک عده هم بی هیچ امیدی به فردای بهتر، شب گرسنه سر بر بالین می گذارند و روز به روز اوضاع شان بدتر می شود.
حواس تان هست جناب رئیس جمهور!؟ نه نیست اگر بود بقال سرکوچه امروز از من دزدی نمی کرد و روغن هفت و نهصدی را شانزده تومان نمی فروخت و درجواب به اعتراضم به من تهمت دروغ گویی نمی زد و پول های توی دخلش را به سمتم پرت نمی کرد.
آقای روحانی مملکت را دارد آب می برد و بیشترمسئولین را یا فکر دزدی بیشتر یا خواب دزدی و اختلاس و سودای زندگی در سرزمینی بهتر وفریبنده تر؛ همان -بهشت هایی- که همسران و آقازاده هایشان را پیشاپیش فرستاده اند و خود نیزبه هر بهانه ای هر چند وقت یک بار، سر از آن جاها در می آورند.
نخندید آقای رئیس جمهور، لطفا نخندید که من سردم می شود و خنده هایتان بد جور مرا می ترساند و باورم می شود همان طور که گفته بودید تجسم شما از فقر و بیچارگی مردم ، همان است که از شیشه ی خودوری ضد گلوله تان در حال عبور از خیابان های شلوغ تهران می بینید و جالب است که می گویید حال همه ی مردم شهر خوب است .
آری جناب رئیس جمهور حال همه ی ما خوب است اما تو باور مکن .
نخندید آقای رئیس جمهور، لطفا نخندید که دیدن خنده های دلفریب تان ، حال این روزهای مرا و مردم سرزمین مرا بدتر می کند.
