به بهانه تاکید استاندار گیلان در جلسه ی شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر،بر ضرورت تقویت رویکرد پیشگیرانه در مبارزه با معضل اعتیاد
” استاندار گیلان گفت : یکی از عوامل افزایش اعتیاد، مشکلات اقتصادی و بیکاری است و با ارتقای فضای اشتغال و کسب و کار به‌طور یقین از جامعه معتادین استان کاسته می‌شود .”
اختصاصی پستچی نیوز – با توجه به رویکرد “دکتر حق شناس”در رابطه با فقر و بیکاری به عنوان عوامل افزایش اعتیاد، تحریریه پستچی نیوز به نقد این رویکرد و پیامدهای فقر و بیکاری بر اعتیاد و جامعه می پردازد.
همچنین از آن جایی که فقر و بیکاری از عوامل کلیدی در افزایش آسیب‌های اجتماعی، از جمله اعتیاد، محسوب می‌شوند. در این مقاله، به بررسی تأثیر فقر و بیکاری بر گرایش به مصرف مواد مخدر پرداخته می‌شود.پیامدهای این رابطه و راهکارهای کاهش اثرات منفی آن نیز مورد بحث قرار می‌گیرد.
۱. فقر و تأثیر آن بر اعتیاد
فقر نه‌تنها موجب ناتوانی افراد در تأمین نیازهای اولیه می‌شود، بلکه از نظر روانی و اجتماعی نیز اثرات منفی دارد. افراد فقیر به دلیل نداشتن امکانات مناسب برای گذران زندگی، ممکن است برای فرار از واقعیت‌های تلخ به مصرف مواد مخدر روی بیاورند. برخی از مهم‌ترین اثرات فقر بر اعتیاد عبارت‌اند از:
افزایش استرس و ناامیدی: فشارهای مالی و مشکلات اقتصادی افراد را به سمت مصرف مواد مخدر به‌عنوان راهی برای فرار از مشکلات سوق می‌دهد.
کاهش دسترسی به آموزش و آگاهی: سطح پایین آموزش در خانواده‌های فقیر باعث کاهش آگاهی نسبت به مضرات اعتیاد می‌شود.
محیط‌های پرخطر: افراد فقیر معمولاً در مناطق محروم زندگی می‌کنند که احتمال دسترسی به مواد مخدر در آن‌ها بیشتر است.
۲. بیکاری و ارتباط آن با اعتیاد
بیکاری یکی دیگر از عوامل مهم در افزایش اعتیاد است. زمانی که فردی شغل مناسبی نداشته باشد، احساس پوچی و بی‌هدفی می‌کند که می‌تواند او را به سمت مصرف مواد مخدر سوق دهد. برخی از مهم‌ترین ارتباطات بین بیکاری و اعتیاد عبارت‌اند از:
احساس بیهودگی و افسردگی: فرد بیکار ممکن است برای پر کردن خلأهای روحی و ذهنی خود به مواد مخدر پناه ببرد.
افزایش ارتباط با افراد معتاد: افراد بیکار ممکن است به دلیل وقت آزاد زیاد، در محیط‌هایی حضور یابند که در آن‌ها مصرف مواد مخدر رایج است.
کاهش درآمد و افزایش جرایم مرتبط با مواد مخدر: بیکاری می‌تواند باعث افزایش فقر شود و افراد را به سمت فروش یا مصرف مواد مخدر سوق دهد.
۳. پیامدهای فقر و بیکاری بر اعتیاد و جامعه
افزایش اعتیاد در نتیجه فقر و بیکاری نه‌تنها بر فرد بلکه بر جامعه نیز اثرات منفی می‌گذارد. برخی از این پیامدها شامل موارد زیر هستند:
افزایش جرم و جنایت: افراد معتاد ممکن است برای تأمین هزینه مواد مخدر به دزدی یا قاچاق روی بیاورند.
فروپاشی خانواده‌ها: اعتیاد معمولاً منجر به اختلافات خانوادگی، طلاق و بی‌سرپرستی فرزندان می‌شود.
افزایش هزینه‌های بهداشتی و درمانی: دولت‌ها برای درمان معتادان و مقابله با پیامدهای ناشی از اعتیاد هزینه‌های زیادی متحمل می‌شوند.
۴. راهکارهای کاهش اثرات فقر و بیکاری بر اعتیاد
برای کاهش اثرات منفی فقر و بیکاری بر اعتیاد، اقدامات زیر می‌تواند مؤثر باشد:
ایجاد فرصت‌های شغلی مناسب: دولت‌ها باید با سرمایه‌گذاری در صنایع مختلف فرصت‌های شغلی بیشتری ایجاد کنند.
آموزش و آگاهی‌بخشی: افزایش آگاهی مردم درباره مضرات مواد مخدر می‌تواند از گرایش به اعتیاد جلوگیری کند.
حمایت‌های اجتماعی: ارائه کمک‌های مالی، مسکن مناسب و حمایت‌های روانی به افراد در معرض خطر می‌تواند میزان اعتیاد را کاهش دهد.
برنامه‌های درمانی و بازپروری: ایجاد مراکز ترک اعتیاد و حمایت از افراد بهبودیافته می‌تواند از بازگشت آن‌ها به اعتیاد جلوگیری کند.
نتیجه‌گیری
فقر و بیکاری از عوامل اصلی گرایش به اعتیاد محسوب می‌شوند. افرادی که در شرایط اقتصادی نامناسبی قرار دارند، به دلیل فشارهای روحی و اجتماعی بیشتر در معرض مصرف مواد مخدر قرار می‌گیرند. برای مقابله با این معضل، لازم است که سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی مؤثری در جهت کاهش بیکاری، حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و افزایش آگاهی عمومی اجرا شود.
