[su_note note_color=”#090909″ text_color=”#f4f4f2″ radius=”4″]در زمان های دور که جاده ها باریک و صعب العبور بودند و گستره ی وسایل نقلیه در اسب و الاغ خلاصه می شد، تلفات جانی ناشی از حمل و نقل توجیه منطقی تری داشت تا امروز.[/su_note]
امروزه روز پیشرفت تکنولوژی، حمل و نقل و مسیر های عبور را تا حدی تسهیل بخشیده است که تلفات و خسارات احتمالی را می توان تا حد زیادی به سهل انگاری انسان نسبت داد و نه موجود زنده ی دیگری.
حادثه ای که دیروز در نتیجه ی واژگونی یک دستگاه اتوبوس، برای جمعی از دانشجویان دانشکده ی علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد تهران اتفاق افتاد، نه تنها خانواده ی این عزیزان بلکه تمام ملت ایران را تحت تأثیر قرار داد و همه را غرق ماتم کرد، حادثه ای که در پی آن ده تن از دانشحویان جان باختند و بیست و پنج تن نیز بستری شدند.
اما علت واژگونی این اتوبوس چه بود؟
علت این حادثه بریده شدن ترمز اتوبوس عنوان شده است که بیشتر از هر چیز دیگری ذهن انسان قرن بیست و یکم را درگیر خود می سازد.
در این دوران پر زرق و برق علم و تکنولوژی، متخصصان ذی صلاح بریده شدن ترمز را نتیجه ی یک چیز می دانند و آن هم فرسودگی دستگاه است.
جای بسی تأسف است که از کل سرمایه ی این مملکت و هزینه های بالای تحصیل در دانشگاه آزاد، به اندازه ی یک اتوبوس هم برای دانشجویان، که در واقع سرمایه های میهن اسلامی مان هستند، خرج نمی شود.
این حادثه ی دردآور و اتفاقاتی از این قبیل که در کشور ما مسبوق به سابقه است و به نوعی برای مان عادت شده(که وای به روزی که این موارد برای انسان عادت شود)، همه و همه مترتب از بی کفایتی برخی مسئولان کشور است که در این مورد بی کفایتی شان را در مصداق واژگونی یک اتوبوس شاهد بودیم.
